Voltron Reader One Shots
van A10iceskater 
door A10iceskater Volg Share - Deel via e-mail
- Verhaal melden
- Deel via e-mail
- Verhaal melden
Sinds je met de Blue Paladin zelf, Lance McClain, was begonnen, had je besloten dat je je kracht ging opbouwen en je vechttechnieken perfectioneerde. Je wilde niet nog een jonkvrouw in nood zijn zoals elk verhaal dat je ooit had gelezen; je wilde ervoor zorgen dat iedereen wist dat je gebouwd was voor de strijd zoals zij waren.
Na tien minuten strekken, begon je te werken aan hand-to-hand gevechten tegen de Gladiator. Je was begonnen op niveau één en je ging de trainingsruimte niet verlaten totdat je minstens niveau tien had bereikt.
Je was de hele dag in de trainingsruimte; van vier uur 's ochtends tot zes uur' s avonds. Je nam pauzes na elk niveau dat je veroverde en gebruikte de tijd om water te krijgen en meer te strekken als dat nodig was. De Paladins kwamen af en toe met je praten. Shiro kwam zelfs wat tips aanbieden. Maar geen van hen kon je overtuigen om die kamer te verlaten.
Maar uiteindelijk was het tijd voor het enige dat je niet zou overslaan; avondeten. Lance kwam binnen om je te krijgen tijdens je gevecht met een Gladiator van niveau vijftien.
'Hé, J / N, diner,' riep hij, zich afsnijdend terwijl hij het zicht voor hem bewonderde.
Je was volkomen verloren in je eigen kleine wereld terwijl je gracieus vocht met de Gladiator, passend bij beweging. Je stond stil; geen van beide jagers kon de overhand krijgen. Dat was totdat je het mes snel uit de hand van de robot sloeg en het van zijn voeten veegde. Letterlijk.
'BRAVO!' je hoorde een vertrouwde stem achter je roepen, met een uitbarsting van applaus en gefluit. Je hapte naar de indringer terwijl je gezicht een felrood kleurde.
'H, hoe lang keek je al?' vroeg je, terwijl je probeerde te negeren hoe zweterig je was toen je je vriendje met vermoeide ogen zag.
Je voelde je walgelijk toen je de aanwezigheid van de Cubanen opnam. Je had zoveel zweet tijdens je training dat je er vrij zeker van was dat je hele shirt van kleur was veranderd nadat je doorweekt was. Het zweet druppelde van je af en je haar was doorweekt. Je kunt net zo goed in een zwembad zijn gesprongen met hoeveel zweet er van je af stroomde. En zelfs na zijn eigen training met de anderen die dag, leek het erop dat hij nauwelijks iets had gedaan.
'Niet erg lang, maar dat was geweldig! Ik ben zo trots op je, schat! ' Lance enthousiast toen een trotse glimlach zijn gelaatstrekken overviel.
'Bedankt,' glimlachte je verlegen terwijl je op adem probeerde te komen.
'Op welk niveau was dat?' je vriendje neuriede terwijl hij je dingen zag verzamelen.
'Vijftien,' zuchtte je terwijl je het zweet van je gezicht ging vegen.
'NIVEAU VIJFTIEN ?! HOE HEB JE DAT GEDAAN?' schreeuwde hij geschokt, zijn ogen schoten bijna uit zijn hoofd. Zijn antwoord bracht je terug, waarom vond hij dat zo belangrijk?
'Ik ben gewoon blijven trainen ... Het kan sowieso niet zo indrukwekkend zijn, het is maar één dag geweest,' zuchtte je terwijl je naar de grond keek terwijl je de overdrijving van je vriend probeerde te negeren.
'Ik heb alleen niveau negen gehaald! Schat, ik heb veel langer getraind dan jij! Dat is geweldig!' hij enthousiast. Een deel van hem haatte het dat je zoveel beter was geworden dan hij in zo weinig tijd, maar het andere deel van hem vond het extreem heet.
Je zuchtte en schudde je hoofd. 'Ik ben niet geweldig, ik heb gewoon geluk, denk ik. Moet ik douchen voor het avondeten? Ik ben bezweet, 'je bloosde. Je was onzeker toen je om hem heen was; je was bang dat hij je zou verlaten zoals alle anderen.
'Nee, je bent perfect zoals je bent, kom maar,' glimlachte hij, greep je hand en trok je met hem de kamer uit. Je zuchtte en rolde met je ogen terwijl je de opgewonden Paladin volgde.