The Evil Within Ruvik Reader

1.3K 10 2 Writer: xxx-BLADE-xxx door xxx-BLADE-xxx
door xxx-BLADE-xxx Volg Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden
Verzenden Verzenden naar vriend Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden

heel snel A / N ik jullie haten dit spul, maar het gaat iets betekenen als je dit leest. Ik ben nieuw in het maken van verhalen, dus als ik typefouten en een slecht verhaal heb, oordeel dan niet ... ok lees verder; -


Je vroeg je af in de gangen van het vervallen ziekenhuis van het psychiatrisch ziekenhuis van Beacon op zoek naar zowel Sebastian, Joseph als Leslie, zonder de moeite te nemen om Kidman te zoeken nadat je beste vriend Leslie door Kidman was beschoten of bijna beschoten. Het maakte je misselijk toen je het hele spel opnieuw speelde, dan de volgende keer dat je haar zag, zou je niet meer in de buurt van iemand kunnen zijn.

Je bleef rondlopen tot je binnenkwam wat leek op een kantoor, oud uitziende boeken langs de muren, stof door de boeken geregen waardoor een schone en glad uitziende deken achterbleef. jarenlang onaangeroerd. de oude tafel zat in het midden van de kamer met de zwarte leren stoel die je zat te treiteren. zitten of niet zitten? je begon een vage ring te horen die met de seconde harder werd. kreunend van lichte ergernis trilde je van ongemak. Een lage en schorre stem die zachtjes in je oor gromde 'wat doe jij hier lieve j / n?' je draaide je snel om en jankte over het feit dat je moest opkijken naar degene die tegen je praatte. Witte ogen ontmoetten die van jou en staarden in je ziel waardoor je verschoof in een gevoel dat je vader nooit eerder voelde. Je liep achteruit en botste tegen de kantoortafel, waardoor je bijna op de tafel viel.


'je hoeft me niet te vrezen, mijn zonnebloem', zei de man kalm tegen je. Je keek langzaam rond en keek snel terug naar de man die je plotseling aan de tafel had vastgepind met kracht die bijna de lucht uit je longen sloeg. Grommend van pijn keek je naar de lange gestalte en bloosde karmozijnrood, het feit dat je je zo gemakkelijk schaamde voor zijn acties, maakte dat je wilde vluchten. 'je angst is niet nodig schat j / n, ik wil alleen je redder zijn als je mijn zonnebloem bent', fluisterde zijn stem met zulke gratie, toch voelde je je onzeker over hem, zelfs als hij keek en dingen deed die laat hem een ​​zieke man noemen. je keek in zijn grijze ogen, werd teruggenomen naar het pijnlijke maar mooie schilderij in zijn ogen, kwam dichter naar hem toe en plantte een zachte hand op zijn met littekens bedekte wang en de andere in zijn nek om hem dichterbij te trekken. je knikte je hoofd in overeenstemming om van hem te zijn, maar schudde alleen je hoofd over wat je hem zou kunnen aandoen, je verleden weerhield je ervan zo dicht bij iemand te komen die van jou wilde zijn en jij om van hen te zijn. flashbacks van jou die je misbruikende ouders en geliefde snauwt. ze allemaal op de meest pijnlijke manier doden, gewoon om erbij te zijn om van je mentale toestand een auto-ongeluk op een snelweg te maken, om eerlijk te zijn met zoveel littekens en bloed dat ze op je vlees hebben getrokken. het verleden deed je ogen in watervallen veranderen en je liet het gebeuren, maar glimlachte alleen om aan te tonen dat je je best deed om het te laten plakken, maar toen vielen de tranen gewoon.

Ruvik kon zien wat je de hele tijd dacht. zijn ogen verzachtten het minste en trokken je in een strakke en gastvrije knuffel. dat deed de pijn verdwijnen. 'Ik weet hoe het voelt' je hart sloeg een slag over, tranen stopten eindelijk en gingen rusten. hij keek niet meer op je neer, maar keek in de verte. 'Ik weet hoe het is om pijn te voelen en iemand uit te schakelen die je pijn heeft gedaan. Ik weet hoe het voelt om het bloed van je eens dierbaren in eigen handen te hebben. ' zijn stem brak tegen geliefden. het leek hem niet zo te kraken, maar zelfs de slechtste persoon kan emoties voelen. na wat voor altijd leek, trok je hem eindelijk dichterbij en kuste hem. hij stond daar in shock maar sloeg langzaam zijn armen om je heen en trok je dicht tegen zijn lichaam aan. wordt langzaam zeventien door heather: D jk


dingen gingen snel uit, de kleine kus veranderde in een verhit seizoen, handen verkenden elkaars aangeklede lichaam, durfden geen centimeter kleding uit te trekken totdat de ander het goed vond. Ruviks-kussen werden hongeriger en gevaarlijker. je e / c-ogen werden groot toen hij je optilde en je nek agressief kuste. rillend van licht ongemak over de positie waarin hij je had. 'Gaat het? Ik knikte en hij bleef je kussen. plotseling tilde hij mijn shirt op en ik keek naar beneden en zag zijn kleine vriendje, waarom zeg ik dit? GOED OORZAAK IM AWKARWD ZOALS DAT; - je kon het bloed naar je wangen voelen stromen en je gezicht voelde alsof het opbrandde. Ruvik keek naar beneden en zijn gezicht werd karmozijnrood. 'Het spijt me j / n' was alles wat je van hem hoorde. 'Het is oké Ruvik.' je keek hem aan met gepassioneerde ogen. je bent nog nooit zo dicht bij iemand geweest en je wilde dicht bij hem blijven, hij maakte dat je je compleet voelde. 'j / n, jij ... je laat me weer heel voelen na kont seks, wij mond seks XD sorry ik moest lachen om mijn eigen shit. eenzame humor alle shit die ik heb gedaan. Het spijt me als je dit niet wilt. ' zijn uitdrukking veranderde. 'maar jouw mijn.' plotseling werd je broek opgelicht en werd zijn mantel weggegooid. Hij liet zich tot op je buik zakken en kuste het hartstochtelijk en verlaagde zich nog meer naar je slipje. ze bijten en ze zo langzaam naar beneden trekken dat je meer opgewonden maakte. hij trok ze eindelijk helemaal weg. 'Ik zie dat je dit al wilt', zei hij kalm. je zei eindelijk: 'Ruvik, het is niet eerlijk dat je nog steeds spullen draagt.' je zeurde. 'goed, fijn' Je hoorde weer dat lage gegiechel waardoor je je helemaal zacht en stront voelde. hij trok zijn gescheurde broek en boksers naar beneden. je zat daar en staarde bijna klaar om een ​​bloedneus te krijgen. Ruvik grijnsde maar begon langzaam te fronsen naar de littekens die over je dijen en pols lagen. hij greep je pols en keek naar de woorden die op je zachte huid waren gegraveerd. hoer fatass kut kut maar degene die hem het meest terug nam was het spijt me. hij kuste je pols en dijen. 'beloof me, dit zal niet meer gebeuren' keek hij me aan met gekwetste ogen. Ik knikte op het punt van huilen. 'Sorry' zei ik. mijn stem kraakt. 'je hoeft niet mijn liefde te zijn ... zij zijn het die moeten zijn.' hij zei bijna alsof hij degene ging vinden die je het gevoel gaf dat hij op jezelf moest tekenen. je omhelsde Ruvik stevig en hij pakte je op. het was lastig dat jullie beiden naakt waren. Ik lieg, je hebt nog steeds je beha aan, hij zette je op de grond en je keek naar hem. 'he, we zijn iets vergeten,' zei hij terwijl hij naar je beha keek. zijn verkoolde handen hebben je beha vakkundig losgeknipt. je huiverde toen de koude lucht je borstomvang raakte. hij glimlachte en gooide je beha in een onbekend deel van de kamer, en legde beide benen op zijn middel. hij boog zich over je heen en begon je borst te berichten waardoor hij een zacht en onschuldig gekreun kreeg. HEY PS JE BENT HIER EEN VERGIN ZO GROEI 'R-Ruvik' je kreunde. hij glimlachte, zijn heupen stotend waardoor zijn lid tegen je clit wreef. 'stuur me je hulp om je heupen te verplaatsen om een ​​betere positie te krijgen, maar maakte onbedoeld Ruvik grommend van plezier. Hij boog zich over je heen om druk op je uit te oefenen en zijn punt in je te schuiven en je over de rand te sturen.

'F-Fuck y / n je bent zo fucking strak.' Hij keek naar je gezicht en zag dat je je ongemakkelijk voelde. 'Het spijt me.' zei hij tegen je in een monotone uitdrukking. Je sloot je ogen voor een fractie van een seconde, alleen om ze te openen voor een pikzwarte kamer. Je hart begon te racen toen je probeerde op te staan, maar toen je probeerde op te staan, schoot de pijn door je lichaam. Je hoorde voetstappen je kant op komen. Terwijl je keek, zag je ... Ruvik? Hij keek, overstuur ... gestoord ... boos ... toen je je realiseerde dat wat je net in beeld had gebracht een droom was geweest, een fantasie. Niets meer.


Hij keek je aan met een blik die dwars door je heen brandde. Je bewoog je hoofd naar hem toe, maar hij was weer weg. Je hebt je ogen weer gesloten en ontspannen. Open ze opnieuw om een ​​zacht geel licht te vinden dat door een raam schijnt. Tjilpende vogels waren van buiten te horen. Een warme zomerbries die door het raam en op je huid duwt. Je ging rechtop zitten en kwam uit bed. Toen je de deur opendeed, zag je je kleine kat of hond op de vloer liggen voor een open raam met een klein zonnebad. Je droom was raar en je kon niet helemaal begrijpen wat er net gebeurde. Maar er is één ding dat je nooit zult vergeten. en dat was de gekke man die je hart regeerde. Ruvik.

aantal woorden: 1561


Het spijt me zo voor degenen die een voltooid verhaal hebben willen lezen, het spijt me vreselijk voor het lange wachten. Ik hoop dat jullie het allemaal begrijpen! Ik wilde lowkey dit verhaal verwijderen omdat ik er een hekel aan had dit te schrijven en een pluis wilde schrijven ... maar idk, misschien in een andere?

Ik zal een paar verzoeken aannemen en misschien nog andere verhalen maken, ik weet het nog niet.