The Avengers stelt zich voor / oneshots

1,2 K 15 0 Writer: SafiyaDawn door SafiyaDawn
door SafiyaDawn Volg Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden
Verzenden Verzenden naar vriend Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden

WAARSCHUWINGEN: Zelfcompassie, depressie, misschien taal?


Rot op Loki! ' je schreeuwde boos naar je vriendje. 'Oh kom op, wees niet zo kinderachtig J / N!' hij schreeuwde tegen je terug. 'Nee serieus Loki, ga verdomme weg! Ik kan dit niet meer aan! ' je gaf terug. 'Ik begrijp niet hoe ik ooit zou kunnen denken dat ik van iemand zoals jij zou kunnen houden! Je bent gewoon een last voor mij, ik zou beter zijn zonder jou! ' gromde hij. Zijn woorden doen je meer dan ooit pijn. Dit was teveel voor je om te nemen, tranen begonnen
om je weg over je wangen te banen terwijl je naar hem keek met pure pijn in je ogen en naar de badkamer rende, jezelf opsluitend. Loki nam niet eens de moeite om je te volgen, maar hij wist dat hij te ver ging en je tijd wilde geven om af te koelen en een manier te bedenken hoe hij zich bij jou moet verontschuldigen. Je wist dat Loki niet echt iemand was die gevoelens of iets van dat soort dingen toonde, maar deze keer deed hij je echt pijn. Het voelde alsof hij je hart scheurde en op de grond gooide. Jij worstelde er zelf mee
zelfvertrouwen en depressies en Lokis-woorden maakten het alleen maar erger. Je voelde je gewoon zo gekwetst en wist geen andere manier om van de pijn af te komen, dus je nam je scheermes uit de douche en haalde het mes eruit. Met het scheermes in je ene hand zat je op de grond en keek je eerst naar het mes voordat je diep ademhaalde en het mes in je huid liet zakken. Je voelde de scherpe pijn en het bloed uit je arm druipen en begon onder je snikken te glimlachen. Het mes nam de pijn even weg,
maar het kwam terug en je wilde het niet voelen, dus je sneed steeds meer van je huid open met je ogen dicht, elke keer een beetje dieper. Je opende je ogen en keek neer op wat je had gedaan en liet een korte geschokte schreeuw weg. Je had veel te diep gesneden en je wist het, je had je aderen geopend, het bloed bedekte al de hele grond om je heen. Loki die je geschreeuw had gehoord, rende naar de badkamer en hamerde erop met zijn vuisten die je smeekten om de deur te openen, maar deed je dat
wil je dat hij je redt? Zo vaak had je eraan gedacht zelfmoord te plegen, maar elke keer was je te bang om het te doen en nu deed je het, als je de deur niet zou openen, zou je hier kunnen sterven. Loki die nog steeds tegen de badkamerdeur aan het hameren was, maakte zich meer zorgen 'J / N doe de deur open! Wat is er gebeurd? Ben je oke? Zeg alsjeblieft iets!' riep hij uit, in de hoop dat hij een antwoord van je zou krijgen, maar hij deed het niet, want je had al besloten, je wilde niet dat hij je redde, je verlangde
dood meer dan wat dan ook, zodat de pijn zou stoppen. Je werd moe, veroorzaakt door het verlies van een grote hoeveelheid bloed en merkte het niet echt toen Loki de deur doorbrak. Hij was geschokt toen hij je bleke lichaam zag liggen in deze grote hoeveelheid bloed met je armen opengesneden. 'Nee! Nee nee nee! Blijf alsjeblieft bij me! ' schreeuwde hij terwijl hij naar je toe rende in een poging het bloeden te stoppen. 'Hé, blijf wakker J / N! Focus op mij! Val niet in slaap !! ' zei hij tegen je en voelde een traan over zijn wang vallen zoals jij
reageerde niet op hem. Hij zocht naar een pols en zuchtte opgelucht toen hij er een vond. Hij liet het bloeden stoppen en naaide je diepe sneden voordat hij je in zijn armen nam en naar je kamer ging waar hij je op je bed neerlegde en je met een deken bedekte. Hij zat de hele tijd aan je zijde te wachten tot je wakker werd. Je opende je ogen, nog steeds zwak van het bloedverlies en zag Lokis bezorgd gezicht neerkijken op de jouwe, de tranen rolden nog steeds over zijn wangen. Hij merkte dat je wakker was en wilde zeggen
iets maar je deed eerst 'Het spijt me zo Loki, ik wilde je niet verdrietig maken' Hij nam je in zijn armen en hield je stevig vast, streelde je rug en kuste je tempel. 'Nee, ik ben degene die zich zou moeten verontschuldigen, je zou niet zo gekwetst zijn als ik deze vreselijke dingen niet tegen je had gezegd! Het spijt me zo dat ik dat zei! Ik meende het niet! Je bent het beste wat me ooit is overkomen! ' riep hij, je nog steviger knuffelend. Je keek op en legde een hand zachtjes op zijn wang en veegde zijn tranen weg. 'Ik weet
Loki, ik weet het, het is goed, ik ben hier, ik leef! ' zei je nog steeds zwak, in een poging hem te kalmeren. Hij leunde tegen je handpalm genietend van je warmte en kalmeerde. 'Ik wil je niet kwijt J / N, je bedoelt de wereld voor mij! Ik hou van jou! En ik weet dat ik niet goed ben in woorden, maar ik wil dat je voor altijd bij me blijft! Dus ik wil het je vragen! Wil je met me trouwen?' zei hij nerveus. Je was zo verrast dat je geen woord kon uitbrengen, dus je knikte en kuste hem met al je liefde ...