Shokugeki no Soma-Collection book

20K 488 44 Writer: Summersword van Summersword
door Summersword Volg Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden
Verzenden Verzenden naar vriend Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden

'Soma ...' Je jankte terwijl je op het bed van je kamer lag.


Soma gaf geen coherent antwoord, in plaats daarvan slechts een beetje kreunend.

'Ik verveel me ...' Je jankte weer, Soma zuchtte en leunde achterop de computerstoel. Zijn hoofd draaide zich naar je om en je grijnsde naar hem. Somas lippen bewogen en hij slaakte een korte adem.

'Zul je een beetje goed met je knuffelen? Ik wil gewoon zien of ik deze tonijn uit Ooma Port kan bemachtigen. ' Soma glimlachte eindelijk voordat hij terugging naar het computerscherm. Je lippen op elkaar gedrukt en je op je zij gedraaid, zodat je rug naar hem was gericht.

Hij is altijd geobsedeerd door eten. Wanneer moet ik hem ooit een dag aan me laten denken? Een kleine zucht verliet je lippen en je ogen gleden dicht. Je zag Soma je niet meer aanbidden,


Je werd wakker met de geur van spek dat op een pan siste. Je ogen openden van geluk en je ademde de heerlijke geur in.

'Soma?' Zei je suf terwijl je rechtop in het gedeelde bed ging zitten.


Je gleed uit de dekens en huiverde van de kou die direct in je botten leek te glijden.

Je liep de keuken in en knipperde met je ogen voor je ogen.


Al je favoriete gerechten lagen op de eettafel, die bijna vol zat met het heerlijke eten.

'Soma ...?' Je piepte, een beetje bang waarom hij besloot zoveel eten te koken.

'Oh! Je bent wakker, ik was bang dat ik je zelf moest gaan wekken. Ga zitten, wilt u iets drinken? ' Vroeg hij terwijl hij de omelet in de pan bleef omdraaien.

'Uh ... het is prima, ik kan het zelf krijgen.' Mompelde je, langzaam rond zijn figuur rennend.


Hij knipperde naar je en wierp je een verwarde blik toe.

'Wil je niet dat ik je dien?' Zei hij, enigszins afgeschrikt door je schijnbaar overduidelijke schok bij zijn vertoon van liefde en genegenheid.

'Nee, je hebt het druk ... Ik uh-' Je stotterde terwijl je nog steeds naar zijn lege blik staarde.

'Het maakt niet uit, de omelet kan hier wachten, zitten, eten; anders wordt het eten koud. '

Je liet hem je in je stoel duwen en de stoel dichter bij de tafel schuiven.

Nou, je hebt tenminste je wens. Dacht je, in het geheim glimlachend naar jezelf. Nogmaals onbewust van de liefdevolle blik die je vriendje naar je wierp.