Sans Reader One-opnamen

2.3K 57 17 Writer: JewelSans door JewelSans
door JewelSans Volg Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden
Verzenden Verzenden naar vriend Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden

De metro was niet veilig, en je wist het op het moment dat je viel. Een bloem begroette en probeerde je te doden, maar faalde. Een geitenvrouw, Toriel genaamd, probeerde je in de ruïnes te houden, maar je ging weg. Je hebt daar spijt van gehad.


Toriel zei dat monsters mensen haatten. Ze zei dat ze door haar eigen man naar de ruïnes was verbannen nadat ze een mens aan de oppervlakte had geholpen, wat mislukte. Nu bevond je je op een koude plek en Ganz had je geholpen, ondanks het risico om verbannen te worden.

Ganz was zo lief en aardig voor je, ook al was hij erg paranoïde. Zijn grappen waren hilarisch. Je kunt het niet ontkennen. Je bent verliefd op Ganz. Jammer dat het hem in grote problemen zou brengen als je samen was. Je verbergen was genoeg moeite voor Ganz. Je was diep in het Snowdin-bos, in een kleine sneeuwgrot die Ganz voor je heeft gemaakt. Het lag in een heuvelachtig gebied, dus het zag er niet verdacht uit. Eten was soms moeilijk te vinden, maar Ganz pakte je altijd wat. Je vroeg je af waarom hij zoveel moeite voor je deed, toen hij beloond kon worden als hij je inleverde.

fluisterde Ganz, glurend in de grot. Je keek hem glimlachend aan.

Hé, Ganz, 'fluisterde je terug. Ganzs ogen waren vervuld van zorgen.


eh, ik moet je iets vertellen, 'zei Ganz. Hij haalde diep adem. 'papyruz verdenkt mij. h-hij vermoedt dat ik een mens help. ' Je haalde diep adem.

Wat moeten we doen?' jij vroeg.


ik weet het niet, 'zei Ganz.

Waarom doe je zoveel moeite voor mij? '


i-i-its omdat ik ... 'Een bot vloog de besneeuwde grot in. Ganz verstijfde en staarde. 'N-no ...'

HUMAN! GANZ! JULLIE GAAN ZEVEN STERVEN! ' schreeuwde de stem, zonder twijfel Papyruz. Ganzs linkeroog gloeide helderblauw, de markeringen op zijn gezicht deden hetzelfde.

we moeten hier weg, 'zei Ganz. Jullie beiden raakten, Papyruz schiet botten op jullie beiden. Je was bang. Ganz greep je hand, waardoor je bloosde. De sneeuw prikte in je benen, hij scherp van het vriespunt. Ganz hield je vast, maar begon energie te verliezen. Papyruz haalde zijn achterstand in. Je hebt je nog nooit zo bang gevoeld in je leven. Ganz stortte op de grond in.

riep je uit.


gewoon ... ga gewoon zonder mij, 'zei hij. Hij probeerde niet op te staan. Een oranje bot vloog langs je oor.

ik zei GO! ' je maakte een back-up, maar hielp Ganz. Hij fronste naar je, maar je zag het geluk in zijn ogen. Je bleef rennen, de paarse deuren van de ruïnes voor je. Je beukte op de deur.

TORIEL! ALSTUBLIEFT!' je hebt gebeld.

Mijn kind, ik heb je gezegd dat je niet terug kunt komen, 'zei Toriel van binnenuit, haar stem triest.

Ik sta op het punt te sterven! ' je schreeuwde terug. Stilte.

het is mijn fout! ik besloot haar te helpen en ik leidde papyruz zonder het te weten, 'zei Ganz met tranen uit zijn ogen. De deuren gingen open en je werd naar binnen getrokken. Pond van botten kwam van buitenaf. Ganz lag op de grond te hijgen. Je wendde je tot Toriel, gelukkig.

Bedankt, 'zei je. Toriel glimlachte droevig.

Blijf je deze keer bij me, mijn kind? ' zij vroeg.

antwoordde je.

c-mag ik blijven? ' vroeg Ganz. 'Ik ben zo goed als dood als ik terugga.'

zei Toriel. 'Ik ben Toriel.'

Als in de Koningin Toriel ?! ' riep Ganz uit. Ik heb over je gehoord. je hielp het tweede kind dat hier viel. daarom heb ik j / n geholpen. ' Je bloosde. 'oh, uh, im ganz.'

Ik denk niet dat ik de enige reden ben dat je je hebt geholpen, 'zei Toriel. Ze glimlachte sluw. 'Als ik me niet vergis, heb je gevoelens voor haar.'

riep Ganz uit, en je keek weg, je gezicht rood. 'neen nee! ze is een mens! ' Je voelde je gebroken. Zelfs na dat alles was je gewoon een mens.

Ik denk van wel, 'zei je. Je keek naar de grond.

ik bedoelde niet- '

Het is jammer dat ik echt van je hou, 'zei je. Toriel bedekte haar mond met haar poot / hand, maar je wist dat er een glimlach onder zat.

oh, wie maak ik een grapje? ik hou ook van jou, 'zei Ganz, opstaand en jou kussend. Je bloosde. 'het lijkt erop dat we verbannen zijn, maar samen.' Hij pakte je hand. Een leven met Toriel en Ganz, in de prachtige ruïnes leek niet zo slecht.