Perzik Bokser
van Romanreed 
door Romanreed Volg Share - Deel via e-mail
- Verhaal melden
- Deel via e-mail
- Verhaal melden
Ik voelde mijn voeten tegen de gladde steen strijken terwijl ik Bowsers grote klauwen in mijn handen houd. Bokser geeft me een glimlach die ik graag terugbreng ... hij is niet zo erg als hij lijkt. Als je de echte Bowser kende, zou je zien dat hij eigenlijk een kalme en genereuze persoon is die enorm zorgt voor elk van zijn acht kinderen.
Ik vraag me af waarom het niet altijd zo is ... maar dan herinner ik me- Mario zal me 'redden', prinses paddestoel zoals hij elke keer doet. Het zou goed zijn als hij het voor mij deed, maar hij redt me eigenlijk voor zichzelf. Hij wil gewoon dat iedereen denkt dat hij de heroïsche loodgieter is die de dag redt van de 'Evil Bowser', maar dat is verre van de waarheid.
Jaren geleden, toen ik en Mario nog aan het daten waren, ontvoerde Bowser me. Oorspronkelijk dacht ik dat dit verschrikkelijk was, maar toen viel ik voor de grote mannen en zo. Een paar dagen later verscheen Mario op de rug van een Yoshi en nam me terug naar het paddenstoelenrijk. Ik was blij mijn mensen weer te zien, maar ik bleef me afvragen of Bowser me ooit nog zou 'ontvoeren' zodat we samen konden zijn. Zeker genoeg verscheen hij de volgende week in een gigantisch ruimteschip en ging ik helemaal terug naar het kasteel van Bowsers.
Nu ben ik hier met Bowser in zijn kasteel in afwachting van de uiteindelijke terugkeer van Marios. Het is echt triest, hoe elke keer dat ik bij Bowser ben onze tijd samen is als een tikkende klok. Maar het is niet altijd deprimerend, ik en Bowser vinden altijd tijd voor elkaar, ook al zijn we allebei heersers over zeer grote koninkrijken.
Hé Peach, ik weet dat we dit eerder hebben meegemaakt, maar ... is er een manier om nog een klein beetje langer te blijven? ' Vroeg Bowser, hoewel hij het antwoord al wist.
Geen Bowser, het spijt me maar ik heb een koninkrijk om te rennen en ... 'Ik zie Bowsers treurige ogen' Het spijt me Bowser, het is gewoon zoals het is. ' Ik voel me vreselijk, maar het is waar: er is geen manier dat we samen kunnen zijn.
We blijven een minuut stil totdat een opgewonden koopa de kamer binnenstormt. 'Koning Bowser, de gebroeders Mario zijn in het kasteel, ze proberen Peach weer te krijgen!' zei de koopa.
Goed klaar de koopatrol. ' Zei Bowser vol vertrouwen. 'We hebben Bowser al gedaan ... ze stampen op elke laatste goomba en koopa die we hebben.' De koopa zei op een manier die minder zelfverzekerd was.
Bokser, we wisten allebei dat dit zou gebeuren. ' Zeg ik terwijl ik in dieprode ogen van Bowsers kijk. 'Maar ik wou dat we meer tijd hadden ...' antwoordde Bowser met tranen in zijn ogen.
Laten we dan optimaal gebruik maken van de tijd die we samen hebben. ' Antwoord ik terwijl ik voorover buig richting Bowser. We hadden nog nooit gekust, maar nu voelde het als het juiste moment. Bokser boog zich ook naar me toe. Dit is het, we gaan onze eerste kus krijgen ...
>> BOOM<<
Mario barst de deur naar de kamer open waar hij in zit, hem volgt Marios shyer-tegenhanger, Luigi.
Hallo Bowser, we zien elkaar weer. ' Zei Mario ziedend
Laten we dit oplossen met 'zei Bowser terwijl hij een gigantische vuurbal uit zijn mond losliet.
Mario en Luigi ontweek gemakkelijk Bowsers vuurbal en Mario slaat Bowser in het gezicht. Bowser spuugde nog een vuurbal uit bij Luigi, waarin hij nauwelijks ontweken. Mario haalde een power star en gebruikte het op zichzelf. Hij schopte toen de koopa-koning in het gezicht.
Bokser schreeuwde om Peach, maar het was te laat. Mario sloeg continu Bowser heen en weer en heen en weer totdat hij knock-out werd geslagen. Ik staar naar het levenloze lichaam van Bowsers en ik kan niet anders dan huilen.
Miss Peach? Gaat het wel goed?' Vroeg Luigi mij. Ik heb altijd van Luigi gehouden, hij is erg attent en vriendelijk. 'Ja Luigi, het gaat goed', zeg ik terwijl ik mijn tranen tegenhoud.
Hé Peach! ' Mario schreeuwde naar de diepbedroefde prinses. 'Vond je het leuk hoe ik je van die Bowser-kerel redde?'
Mario, zie je niet dat ze pijn heeft? ' Luigi vroeg: 'Hou je mond, Luigi! Niemand geeft om wat je te zeggen hebt. ' Zei Mario streng.
Ik voel me vreselijk voor Luigi, hij heeft altijd tweede viool gespeeld voor Mario. Mario duwt rond Luigi als hes niets en doet soms alsof hij niet bestaat.
Hierna verlieten wij drieën het kasteel van Bowsers en gingen via een pijp terug naar het paddenstoelenrijk. We waren vrij stil en op onze manier. Ik blijf nadenken over hoe gehavend en moedig Bowser eruitzag toen Mario hem neerhaalde ... Natuurlijk heeft Mario Bowser al vaker verslagen, maar nog nooit zo bruut.
Toen we eindelijk terugkwamen in het paddenstoelenrijk, stond er een grote menigte padden voor mijn kasteel te wachten. 'Gaat het wel goed?' Een gele pad vraagt me 'Ja, goed', ik lieg terwijl ik doorloop naar het kasteel. Mario blijft achter de Padden opscheppen over zijn avonturen en hoe 'dapper' hij is, soms vraag ik me af hoe ik het ooit heb verdragen dat ik met hem uitging.
Als ik eindelijk binnen ben, word ik weer tegengehouden door een bekend gezicht. 'Prinses! Ben je gewond! Wat heeft Bowser met je gedaan? ' Riep Toadsworth uit. 'Toadsworth, ik ben in orde, ik wil gewoon naar mijn kamer gaan en een tijdje slapen.' Ik zeg proberen mijn weg te vinden in Toadsworth.
Maar prinses, er is een feest gepland vanavond nu je terug bent. Iedereen gaat ook, meneer Mario, meneer Luigi, prinses Daisy, Yoshi, Toad en Toadette zullen er allemaal zijn. ' Toadsworth vermeld Peachs vrienden. 'Je hoeft geen feestje te geven na elke keer dat ik gered ben, Toadsworth.' Perzik vermeld.
Ja we doen prinses, je geniet altijd van onze feesten. ' Zei Toadsworth bezorgd. 'Daar zit ik er vandaag gewoon niet in.' Ik reageer flagrant. 'Feest gewoon zonder mij, ik heb een dutje nodig.' 'Oké prinses, geniet van je schoonheidsslaapje.' Zei Toadsworth terwijl ik naar boven ging en mijn kamer binnenging.
Ik plofte op mijn bed en vroeg me af wanneer Bowser me weer zou 'ontvoeren'. Na een paar uur viel ik eindelijk in slaap
...
Ik ben op een strand met Bowser en voel het witte zand tegen mijn voeten. We houden handen vast en genieten van het landschap. Ik zie een grote zwarte wolk in de lucht ... Opeens hoor ik een donderslag en het begint te regenen. Mario springt uit de zwarte wolk, maar hij lijkt niet op Mario. Hij ziet er donkerder uit en hij houdt een mes in zijn hand. Ik probeer weg te rennen met Bowser maar Bowser zal niet toegeven. Mario springt en steekt Bowser in de maag. Ik slaakte een kreet toen Bowser verslagen op de grond viel. Ik hoor een vrouwelijke stem. Ze zegt: 'Jij bent het antwoord. Het antwoord ben jij. Het antwoord ben jij. ' Alles vervaagt naar zwart.
Dit is mijn tweede fanfic! Wat vond je van Bowser en Peach? Denk je dat ze samen schattig zijn? Laat een recentie achter