Creepypasta Smut & Fluff

19.6K 115 47 Writer: impureundead door impureundead
door impureundead Volg Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden
Verzenden Verzenden naar vriend Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden

EEN: VERKRACHTING . Overslaan indien gemakkelijk beledigd. Echte verkrachting is verkeerd, echte verkrachters kunnen zelfmoord plegen, zeg het maar.


Het is een tijdje geleden, dus deze hebben meer geschreven dan smut. Neuk ook verkrachting. Legit.

Je rende door de gang van het lege gebouw. Enkele uren geleden was het druk geweest met leven en geluid, als de regering niet had gelast dat het plaatselijke ziekenhuis werd platgegooid. Een gruwelijk nieuwsartikel over het ziekenhuis met moorddadige seksschandalen en geheimen die zijn reputatie niet kunnen herstellen. Ze zouden het volgende week vernietigen. Voorlopig zijn alle patiënten geëvacueerd en veilig naar het volgende dichtstbijzijnde ziekenhuis vervoerd, de capaciteit is blijkbaar groot genoeg om ze allemaal te huisvesten. Je zou echter terug naar binnen sijpelen, uit angst voor je leven terwijl een man op je jaagde als een prooi, mes tot zijn beschikking.

Het was zo snel gebeurd. Om te beginnen was je aan het rijden, terug naar huis van een vermoeiende ploegendienst op het werk met niets om je lege maag te vullen dan lauwe koffie en een waardeloze bosbessenmuffin. Vervolgens hij kwam. Als een gek uit de dekking van een doornstruik springend, zichzelf met een plof gewelddadig op je voorruit werpen. Youd moest vermoeidheid bestrijden, zich afvragend of dit allemaal een hallucinatie was vanwege een maand slaapgebrek. Na een dubbele opname realiseerde je je dat het allemaal te echt was en strompelde haastig uit de auto op wiebelende hakken door stromende regen om te controleren of je hem tot onbeweeglijkheid had verwond toen hij aanviel! Hij sprong op, greep je blouse vast en scheurde met een brutale kracht door knoop na knop tot het geklop je shirt losbond en je kanten beha blootlegde. De schok overweldigde je en voordat je de doffe glinstering van een bebloed mes zag, duwde je hem terug en strompelde weg met een kreet in een poging je decolleté te bedekken.

Die gevaarlijke groene ogen ontmoetten die van jou onder de straatlantaarn, regen druppelde door donker haar en over zijn gezicht terwijl hij glimlachte, een duivelse glimlach die niets anders dan een storm van problemen beloofde. Puur, ellendig kwaad.
'Een paniekerige persoon is een dode.' Hed vertelde je, zijn stem laag en vervuld van eeltig amusement. Met je hart bijna door je ribbenkast slaan, draaide je op je voet en boekte het zo snel als je kon naar het volgende dichtstbijzijnde gebouw. Het ziekenhuis, over een week gepland voor vernietiging.


Het was geen verrassing voor je toen je je realiseerde dat hij achter je aan zat, hoewel hij alleen maar leek te joggen, als hij je wilde zien denken dat je een kans had om alleen die hoop van je te stelen met een slag van het met bloed besmeurde mes. Hij speelde met je en hij vond alles leuk. Zo ben je hier terechtgekomen, gehurkt achter een leeg, gepolijst bureau in het midden van de receptie. Itd zorgde voor een overhaaste schuilplaats maar het was snel en gemakkelijk en bood voldoende dekking dat je hoge verwachtingen had. Je kon nog steeds het gekletter horen van regendruppels die buiten tegen het beton gutsten, maar geen voetstappen of grommende of schuifdeuren.

Je begon uiteindelijk te kalmeren. Minuten niets anders dan regen en golvende wind waardoor losse deuren open en dicht bonzen. Misschien was het veilig. Je had geen echte tijdsopbouw achter dat grote bureau, de klok boven de muur erboven had nog nooit een keer tikt. Je telefoon is hulpeloos achtergelaten in het dashboardkastje van je auto. Uw autodeur een gapende, ontgrendelde holte. Je was er zeker van dat je, wanneer je terugkwam, verzadigd zou zijn door de vloed van regen, of dat je bent ontdaan door een stoutmoedige dief. Deze nacht bleek gewoon verschrikkelijk te zijn. Als achteraf gezien je zou hebben verteld hoeveel erger het zou worden.


Misschien was er een half uur verstreken. Misschien meer, misschien minder. Je was nu echt zeker van veel van iets, maar wat je dwaas veronderstelde, was dat hed ongeduldig is geworden en er vandoor is gegaan. Had je geweten dat hed je door de schaduwen volgde tot helemaal langs de lijnen van tape en fluorescerende kegels die anderen beletten om binnen te komen, helemaal de grindachtige, betonnen oprit en door de hoofdingang, dan had je zoveel langer gewacht voordat je recht ging je rug en rondkijken. Hij was niet in zicht. Je was zo zelfverzekerd dat je het opgaf en verder ging, nog steeds volgepropt met adrenaline van het rennen en worstelde om in balans te blijven terwijl je schoenen met hakken dreigden te wijken. Je was zo opgewonden om thuis te komen en te eten tot je hart tevreden was. Maar je bent die avond niet thuisgekomen. Je bent die week niet thuisgekomen, niet daarna genoemd Kom voor jou.

Gepromoveerde verhalen

Je zult ook leuk vinden