Zou Gayer kunnen zijn! {Sanders Sides Oneshots}

JIJ BENT AAN HET LEZEN


Zou Gayer kunnen zijn! {Sanders Sides Oneshots}

fanfiction

Cover art hoort bij @ rails-the-girlsie. Ze hebben het voor me gemaakt! Verzoeken open! Zoals je aan de titel kunt zien, is dit verhaal Sanders Sides Oneshots! Jullie weten waarschijnlijk allemaal wat dit is als je het opzocht. Lol. Wie dan ook! Dit zal bestaan ​​uit basis ...

#angst #ongerustheid #logica #logicality #moraliteit #prins #prinxiety #sander pagina #schepen #Thomas Anders

Paniekaanval Platonische Moxiety #AngstContest

1.4K 36 70 Writer: NekoGriffin door NekoGriffin
door NekoGriffin Volg Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden
Verzenden Verzenden naar vriend Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden

Snel soort gebaseerd op angstig Sanders Sides oneshot boek! Heeft het vrijwel hetzelfde idee?
Geschreven door mij, gebaseerd op ^ soort van !!! maar niet woord voor woord of iets

Trigger waarschuwing !! Paniekaanvallen, kwetsende woorden en gedachten tegenover Virgil!
Vrees!


Dit is mijn inzending voor de wedstrijd die ik heb gemaakt, de Angst-wedstrijd! GOED GELUK, WEDSTRIJDEN! Dit is mijn inzending, versla dit! Lol geen spijt
-

Maagden POV


Ik sta naast Thomas, die bijna klaar is om de stad in te gaan. 'Weet je, er is veel verkeer en commotie in de stad. Ik vind niet dat je uit moet gaan, 'zeg ik.

Thomas zucht. 'Antwoord, Virgil, kun je me alsjeblieft gewoon met rust laten? ' Hij smeekt praktisch. Ik verberg mijn ellende met een grijns. 'Het is mijn werk, zonneschijn.' Ik bespot.


Thomas fronst en kijkt niet geamuseerd. 'Nog steeds. Het is niet erg veilig, toch? ' Ik informeer, stapend rond mijn gastheer. Hij negeert me gewoon en blijft zijn bijna ontembaar haar kammen.

Plots duikt Roman op. Hij ziet er geïrriteerd uit. 'Virgil, laat Thomas maar één keer met rust! Je kunt soms zo'n last zijn! ' Hij scheldt en wijst even naar mij.

Ik frons. 'Het is mijn taak, Prins. Pak het aan. ' Roman blijft protesteren, nog steeds geïrriteerd.

pa Virgil noemt Patton 'vader' omdat hij voor hem als een vader is duikt op en de kamer in, ons drieën aankijkend. 'Nu, kinderen, het is niet nodig om erachter te komen-' hij wordt afgesneden door, ja! Je hebt het geraden! Roman. 'Ja, er is behoefte om te vechten! Virgil is een last nog een keer! Waarom kan hij Thomas niet gewoon een paar dagen alleen laten? minst!?' Roept Roman uit.


Papa Ik zie er enigszins verrast uit door de plotselinge uitbarsting van de koninklijke kenmerken, maar ik bedek mijn verrassing met een grijns. 'Ik doe gewoon mijn werk, Prins!' Ik steek in zijn borst. 'Nou, zou je meer kunnen doen dan een last zijn en voor één keer helemaal hinderlijk zijn?' Roman schreeuwt.

Thomas ziet eruit alsof hij op het punt staat zijn stront te verliezen. 'Je maakt Thomas gek met je geschreeuw ...' Roman hoort me niet en blijft maar wandelen. 'Ernstig! Je bent ... gewoon ... ugh! Soms kun je zo hinderlijk en vervelend zijn! Onaangenaam en gewoon tijdverspilling! '

Het komt tot mijn zintuigen dat papa inmiddels is vertrokken. Tranen bedreigen mijn ogen, maar ik houd ze tegen. Roman blijft maar doorgaan over hoe waardeloos Ik ben ... hoe hinderlijk.

Eindelijk heb ik er genoeg van en teleporteer ik naar het geestelijk paleis. Ik ren naar mijn kamer, sla de deur dicht en krul in een bal tegen de muur in een hoek.

Ik schud, tranen morsen. Mijn ogen branden, mijn borst zwaar. Mijn windpijp voelt alsof het op zichzelf valt, waardoor elke snelle en zware ademhaling of lelijke snik pijn doet als de hel.

De stemmen in mijn hoofd krijgen het beste van mij.

Je bent een waardeloos stuk stront! '

Je bent zo waardeloos en idioot! '

Ga zelfmoord plegen, het kan niemand iets schelen! '

Je bent gewoon een hinderlijke, irritante, nutteloze eigenschap! '

Roman kan het helemaal niets schelen! Hij haat je! '

Patton maakt het ook niet uit! Het is gewoon een ACT! '

Logan kan het niet schelen! Hij geeft ook niet om jou! '

Ga dood! Het kan niemand iets schelen! '

Ik bed voor de stemmen om te stoppen, heen en weer schommelen en mijn hoofd schudden. Er wordt plotseling op mijn deur geklopt, waar mijn snikken en luide kreten doorheen komen.

De deur opent met een kraak, iedereen die binnenkomt en mij in mijn staat van instorting ziet. Ze rennen naar me toe en beginnen mijn haar te aaien.

Ik weet meteen wie het is ...

Patton.


Kiddo, het is goed ... shhh, sh ... het is goed. ' Hij fluistert tegen mij. Ik blijf trillen en huilen en schommelen terug en vierde. 'Laat i-it stoppen!' Ik smeek. 'Laat de v-stemmen stoppen!' De stemmen blijven me bespotten, waardoor mijn mentale toestand praktisch in tweeën scheurt. 'Ik-ik probeerde alleen maar te helpen! Alstublieft! Maak ze s-s-stop! '

Adem met me mee. Adem zeven seconden in, acht voor acht. ' Zegt Patton, nog steeds zachtjes over mijn korte haar aaien. Ik doe zoals gezegd, en doe het meerdere keren met hem.

Noem nu drie dingen die je kunt zien. ' Patton geeft instructies. Ik kijk een beetje beverig op en geef mijn antwoord. 'Y-y-you,' verstik ik door snikken, 'the wa-a-all,' ik worstel om mijn stem in tact te houden. 'En t-t-de-e-ed-d ...'

Patton knikt en wrijft mijn rug in cirkels. Hij helpt me door mijn paniek heen, waardoor ik me iets beter voel. Ik huil nog steeds en mijn handen trillen wel.

Hij verzwelgt me in een zachte knuffel en ik snik in zijn schouder. Het is al een tijdje geleden dat ik zo hard heb gehuild en ik word er moe van. Maar het helpt me om te kalmeren.

Nadat ik grotendeels ben gekalmeerd - nog steeds wakker schuddend -, vraagt ​​Patton me wat er mis is, en wat deze gewelddadige paniekaanval heeft veroorzaakt.

Ik leg alles uit wat me is overkomen en weersta de drang om weer in te storten. Wanneer ik de blik op het gezicht van Pattons zie, kan ik hem niet vasthouden. Ik breek opnieuw in zijn armen. Hij wrijft over mijn rug, zijn blik vol sympathie, verdriet en lichte woede naar Roman. Nou, dat is wat ik gok.

Ik val uiteindelijk in slaap, niet wetend hoe boos deze hele beproeving Patton maakte.



Pattons POV

Ik zuchtte Virgil in bed. Klem mijn vuisten op en loop de kamer uit. Ik maak ze los als ik de keuken van de mijnpaleizen binnenkom, waar Logan en Roman praten.

Ik loop naar Roman toe, tranen prikken in mijn ooghoeken. 'Hoe kon je dat doen!?' Ik roep, woede en droefheid regenen over elke andere emotie in mijn ogen.

Roman ziet er verward en geschokt uit. 'W-wat?' Hij vraagt. Logan ziet er geschokt en ook verward uit.

Je weet wel! Je maakte Virgil overstuur! ' Roep ik opnieuw, nog bozer. 'Ik probeerde alleen maar te helpen ...' Ik heb hem afgesneden, 'zei hij ook! Je noemde hem hinderlijk en vervelend! '

Roman en Logan zien er nog geschrokkener uit. 'Ik dacht niet dat het hem zou treffen! Het heeft geen invloed op mij of Logan als we zo worden genoemd! ' Roman verdedigt zichzelf.

Hes Ongerustheid! Hij heeft paniekaanvallen en angstige aanvallen die drie keer erger zijn dan Thomas als hij ze heeft! Het beïnvloedt hem veel erger dan je zou denken! ' Roep ik en laat mijn woede ontsnappen.

Dat wist ik niet! Hoe heeft het hem zelfs beïnvloed !? ' Roept Roman uit, in een poging zichzelf nog steeds te verdedigen. Logan kijkt alleen maar naar dit gebeuren, schok duidelijk in zijn ogen.

Hij heeft stemmen, Roman! Hij heeft meestal een depressie en gedachten die hem achtervolgen vanwege al die rotzooi die je naar hem gooit! ' Schreeuw ik en Roman springt lichtjes terug vanwege mijn gebruik van een scheldwoord. Maar op dit punt kan het me eerlijk gezegd niet schelen.

Roman is nu sprakeloos, zijn mond helpt samen met Logans. Ik snuif gewoon en stamp terug naar mijn kamer.

Ik doe de deur dicht en zucht. Ik plof op mijn bed en trek de dekens over me heen om een ​​dutje te doen, wat me meestal helpt te kalmeren van verdriet of woede.

Het was een lange dag.

Wat vond je van dat hoofdstuk !? Angsty, lol. Sorry. Vergeet ook niet om #AngstContest te plaatsen op oneshots die je schrijft voor mijn wedstrijd, of degene waarvan je denkt dat die zou passen die je natuurlijk hebt geschreven, en tag me erin zodat ik kan beoordelen! Dank je!

Het spijt me ook als dit hoofdstuk iemand heeft geactiveerd. Onthouden! Jullie zijn allemaal belangrijk en de moeite waard! Blijf gezond en probeer je humeur hoog te houden.

Zelfs als u niet kunt, probeer gewoon uw best. Dat is alles dat telt. <3

Als je een depressie of angst hebt, praat dan met iemand! Of die persoon mij, een vriend, familielid of een willekeurige kerel / chick op internet is!

Blijf veilig, mijn jongens, meiden en niet-binaire Griffioenen!

Griffioen