Karakter Man! Reader

13.7K 264 209 Writer: ChocoBananas van ChocoBananas
door ChocoBananas Volg Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden
Verzenden Verzenden naar vriend Share
  • Deel via e-mail
  • Verhaal melden

Zweet droop van de figuur van Nicos terwijl hij zijn zwaard naar links en rechts zwaaide en zijn tegenstanders las als een boek. In bijna geen tijd had hij de rand van zijn mes bij de keel en won de sparringwedstrijd alsof het niets was. Hij deed een stap achteruit en liet de camper een pauze nemen.


Het was een paar weken geleden sinds de hele strijd met Gaea en Nico was nog steeds behoorlijk leeg. Zelfs met de gekke aardemoeder weer in slaap, bleef hij zenuwachtig trillen en verwachtte dat een monster om de hoek zou springen die hij wilde draaien. En het hielp niet dat telkens als hij naar een pot keek, een zenuwinzinking had.

Misschien had hij een vriendje nodig. Iemand om te helpen zijn zenuwen te kalmeren. Hij fronste automatisch toen hij besefte dat hij niet eens iemand aan zijn hoofd had. Het was duidelijk dat Percy verboden terrein was, en hoewel Nico een enorme verliefdheid had gehad op de zoon van Poseidon, was hij zich totaal niet bewust. Toen dacht hij aan Will Solace. Hij was schattig, zeker, maar hij wist niet echt veel over hem. Hij leek een beetje een airhead, en Nico was bang dat hij elke vijf minuten letterlijk zong en in problemen opbrak. Hij dacht kort aan Jason, zijn enige vriend terwijl hij een emotionele worsteling doormaakte, maar hij had Piper en hij was duidelijk verliefd op haar.

Toen hij zijn opties begon te overpeinzen, merkte Nico de menigte kampeerders niet op die naar de kampgrens ging totdat een van hen hem ruw aan de zijkant legde. Hij brak uit zijn mijmering, draaide zich om en vroeg zich af waar alle commotie over ging. Toen registreerde hij grommen.

Hij kon er niets aan doen toen er een kleine glimlach op zijn lippen kwam. Eindelijk iets waar ik mijn boosheid op kan uiten ... dacht hij, met zijn zwaard getrokken naar de grens. Toen hij de rand van het kamp bereikte en door de menigte brak, onderdrukte hij een zucht toen hij een eenzame kampeerder zag vechten tegen een ENORME chimera. Serieus, dat ding was FAT.


De camper was een newbie, hoewel hij ontegenzeggelijk goed was met een zwaard. Hij blokkeerde de monstersaanvallen zo goed als hij kon, hoewel hij door zijn vuile blik waarschijnlijk net terug was van een zoektocht en er absoluut uitgeput uitzag.

Onmiddellijk sprong Nico in de strijd en blokkeerde een aanval die waarschijnlijk de camper zou hebben gedood als hij er niet was geweest. Nico slaagde er een paar keer in om een ​​van de chimeerpoten te verwonden, waardoor hij achterwaarts brulde met een brul. Toen hij van de gelegenheid gebruik maakte, snelde de camper snel naar voren en sneed de keel van de chimera dicht. Het strompelde net op tijd achteruit en gromde van woede.


Net toen Nico weer naar voren wilde rennen, leek er iets in de atmosfeer te veranderen. De uitdrukking van de kampeerder was veranderd van uitputting in een van stalen vastberadenheid. Zijn bewegingen werden vloeiend en snel, alsof zijn zwaard een verlengstuk van zijn eigen lichaam was. Hij ontweek en weefde alsof hij een ervaren kampeerder was en sneed zo snel door de huid van de chimera dat de huid zelfs geen tijd had om te splitsen voordat het monster dood was.

De hersenschim explodeerde overal in de camper en tegen de tijd dat hij zich omdraaide was de uitputting terug. Zijn h / c haar was bedekt met zandkleurige deeltjes terwijl hij naar Nico strompelde. Hij stak een trillende hand uit.


was alles wat hij kon zeggen. Nico pakte zijn hand, verrast om het super zacht te vinden.

Geen probleem ... 'mompelde hij zachtjes. Hij keek op om de ogen van de kampeerder te zien sluiten.

schreeuwde hij, terwijl hij de flauwgevallen kampeerauto ving.


Hallo?! Ben je oke?' Vroeg Nico zodra hij merkte dat de wenkbrauw van de kampeerder trilde. Hij kreunde als reactie en kneep zijn ogen een beetje open. Nico zag dat zijn ogen een heel mooie tint e / c waren en bloosde toen hij besefte hoe goed het op hem leek. Wat dacht hij zelfs? Was hij al een ander aan het verliefd? Hij berispte zichzelf en zei tegen zichzelf dat hij waarschijnlijk niet eens homo was.

Het verhaal gaat hieronder verder

Gepromoveerde verhalen

Je zult ook leuk vinden